Κάθε μέρα είναι ένα δώρο. Το γεγονός ότι σήμερα ξύπνησα είναι ένα δώρο που δεν ξέρω τι θα φέρει. Πώς να αντιμετωπίσω τα απρόβλεπτα και τις καταστάσεις που είναι εκτός προγράμματος όμως σε μια ζωή που είναι τόσο εκτός προγράμματος; Όσο και αν αγαπάμε τις ρουτίνες και αν μας προσφέρουν την ψευδαίσθηση του ελέγχου στον μικροσκοπικό κόσμο μας, έρχονται πράγματα καλά ή λιγότερο καλά που εμείς απλά μένουμε σαν παρατηρητές να τα κοιτάμε από απόσταση, μη μπορώντας να αντιδράσουμε.
Πώς να αντιμετωπίσω τα απρόβλεπτα;
Δεν ξέρω πόσες φορές έχουν συμβεί στη ζωή σου κοσμοϊστορικά γεγονότα τα οποία συντάραξαν τη ζωή σου. Θάνατος αγαπημένου ανθρώπου, απώλεια, απόλυση, φίλοι που χάθηκαν, τσακωμοί χωρίς επιστροφή, φυσικές καταστροφές, οικονομικές καταστροφές, απογοητεύσεις. Για κάποια από αυτά είσαι προετοιμασμένος, άλλα έρχονται σαν κεραυνός εν αιθρία, σε έναν καθαρό ουρανό που λάμπει ο ήλιος και ο ουρανός είναι καταγάλανος.
Αυτές οι ξαφνικές μπόρες είναι που διαταράσσουν τον κόσμο σου γιατί δεν τις περίμενες. Πιστεύω ότι σε μας τους ανθρώπους, έρχονται μόνο οι δυσκολίες που αντέχουμε. Έχουμε περισσότερη δύναμη από αυτή που πιστεύουμε ότι έχουμε.
Η ώρα για να θρηνήσεις
Τώρα είναι η ώρα να πονέσεις, να κλάψεις, να θρηνήσεις γι αυτό που ήταν ωραίο και τέλειωσε. Όσο και αν η παρόρμηση σε ωθεί στο να περάσεις γρήγορα στην επόμενη φάση, για να αποφύγεις τον πόνο, δεν θέλει ο εγκέφαλος να πονάς, είναι απαραίτητο στάδιο της διαδικασίας το να το βιώσεις με όλες σου τις αισθήσεις αυτό που τώρα συνταράσσει τον κόσμο σου. Μην το κλείσεις αυτόν τον λογαριασμό βιαστικά. Ζήσε το!
Η ενηλικίωση
Πότε νομίζεις ότι ενηλικιώθηκες; Όταν έγινες 18 και πήρες δίπλωμα και ψήφισες ή όταν όλα αυτά τα καθόλου ευπρόσδεκτα πράγματα ήρθαν στο δρόμο σου. Κανείς δεν θέλει τις δυσκολίες και τα προβλήματα, όμως φέρνουν δώρα τα οποία θα μπορείς να καταλάβεις μόνο όταν περάσει ο καιρός και βγεις έξω από αυτό που σήμερα συνταράσσει τον κόσμο σου.
Ο ορειβάτης
Η ιστορία με τον Ορειβάτη που είχε γράψει κάποτε ο Χόρχε Μπουκάι, μου θυμίζει ότι περισσότερο φοβόμαστε γι’αυτό που μπορεί να σημαίνει η αλλαγή. Ο φόβος να αφήσουμε τα χέρια μας και να πέσουμε κάτω είναι μεγαλύτερος από αυτό που μπορεί να υπάρχει από κάτω από τα πόδια μας. Έτσι και αυτός ο ορειβάτης, έμεινε δεμένος και κρεμασμένος, σχεδόν αργοπέθανε πάνω σε ένα σκοινί, φοβούμενος να αφήσει το σκοινί μήπως πέσει στον γκρεμό και τελικά το έδαφος ήταν μόνο 10 εκατοστά μακριά του.
Τι θα φέρει το αύριο;
Τίποτα που δεν μπορώ να αντέξω. Όσο και αν το σήμερα πονά σε όλα τα επίπεδα. Όσο και αν τα μάτια μου στέρεψαν από δάκρυα αυτή τη στιγμή, όσο και αν το αύριο φαντάζει τόσο τρομακτικό και χωρίς ασφάλεια, αυτό που ήρθε είναι μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορώ να αλλάξω. Μπορώ να αλλάξω όμως τον τρόπο που θα το αντιμετωπίσω.
Και όσο και αν ακούγεται σαν κλισέ, αυτό ήρθε για να με βοηθήσει να εξελιχθώ, όσο και αν φοβάμαι να αφήσω το σκοινί.
Το σημερινό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όποιον πραγματικά χρειάζεται να διαβάσει αυτές τις γραμμές με όλη μου την αγάπη και τον σεβασμό για τη φάση που ζει.
Υ.Γ: Δεν υπάρχει κακός σε αυτό το επεισόδιο της ζωής μας, δεν υπάρχουν δράκοι. Αυτό είναι το σχέδιο και στο τέλος θα μας βγει σε καλό! Και αυτό θα περάσει και αυτό είναι σίγουρο!
Λαμπρινή Λαδά 20 January 2023
Πηγή: https://ipop.gr/inspiration/pos-na-antimetopiso-ta-aprovlepta/
