Παρασκευή, 19 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΕπικαιρότηταΜεγαλώνοντας αυτόνομους γιους

Μεγαλώνοντας αυτόνομους γιους

Καθώς γράφω αυτό το άρθρο θα ήθελα να είχα διαλέξει έναν άλλον τίτλο. Να μην είχα γράψει τους γιους, να μην χρειαζόταν να γράφουμε άρθρα ξεχωριστά για τους γιους και τις κόρες μας, αλλά να γράφαμε «μεγαλώνοντας αυτόνομα παιδιά». Μεγαλώνοντας γιους σωστά, χωρίς να ξέρουμε πώς μπορεί να γίνει αυτή η σπουδαία δουλειά και πώς αυτή η διαδικασία της ανατροφής είναι μια επένδυση για τη ζωή του παιδιού μας.


σχέση μητέρας και γιου

 

Έχουν και τα αγόρια συναισθήματα

Δεν μπορώ να εξηγήσω τον λόγο που περιμένουμε από τα αγόρια να είναι σκληρά και δεν τους επιτρέπεται να εκφράζουν τη λύπη, την απογοήτευσή τους, τον θυμό τους, τον φόβο τους, τη ζήλια τους. «Οι άντρες δεν κλαίνε»

 

Πόσοι άντρες δεν έχουν μεγαλώσει με αυτό ως δεδομένο. Ένα καλό κλάμα είναι ανακουφιστικό κάποιες φορές είτε είσαι κορίτσι, είτε αγόρι, είτε άντρας. Δεν είσαι λιγότερο άντρας αν κλάψεις, αν είσαι λυπημένος κάποιες φορές, αν είσαι απογοητευμένος, αν ζήλεψες. Τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν, δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση και το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε αν έρθει ένα οποιοδήποτε συναίσθημα είναι να το κρύψουμε, να το καπελώσουμε, να το καταχωνιάσουμε κάτω από χαλιά. Είναι σαν να έχεις ένα ηφαίστειο και να του κλείνεις την είσοδο. Φανταζόμαστε όλοι τι μπορεί να συμβεί μετά από αυτό. Κανείς νομίζω δεν θέλει να είναι μπροστά σε αυτήν την έκρηξη.

Και τα αγόρια μπορούν!

Καμιά φορά βλέπω γύρω μου να μεγαλώνουν αγόρια (συχνά έχουμε κάτι να πούμε στην ανατροφή των άλλων παιδιών ) τα οποία μοιάζουν να μεγαλώνουν ως ανήμπορα. Τα αγόρια μπορούν να στρώσουν το τραπέζι ή να σηκώσουν το πιάτο τους και να το βάλουν στον νεροχύτη. Μπορούν να βάλουν τα ρούχα τους στο καλάθι με τα άπλυτα, μπορούν να φτιάξουν την τσάντα τους, να είναι υπεύθυνοι για τα πράγματά τους.

Όσο εμείς ενθαρρύνουμε την ανημπόρια, τόσο τους ενθαρρύνουμε να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν όντως και δεν έχουν κανένα λόγο να μας αλλάξουν γνώμη.

 

 

Πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί αυτόνομο και δυνατό

Κάθε φορά που κάποιος πίστεψε σε εμένα, γινόμουν δυνατότερη. Σε όποια ηλικία και αν ήμουν. Είτε ήμουν παιδί είτε ενήλικας. Δεν έγινα δυνατότερη επειδή κάποιος ήρθε να μου πει «Γίνε δυνατή, δες πώς το κάνω ακολούθησε αυτά τα βήματα και θα γίνεις» Δεν θέλει τυφλοσούρτη η ζωή, δεν λειτουργεί έτσι. Εγώ πχ είμαι κιναισθητικός τύπος, αυτός που μου δίνει συμβουλή είναι οπτικός, χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους. Πώς μπορούν να λειτουργήσουν οι συμβουλές του σε εμένα;

«Πιστεύω σε εσένα, σου έχω εμπιστοσύνη και ξέρω ότι γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις εδώ», είναι μια καλή ιδέα για το πώς μπορούμε να μιλάμε στα παιδιά όταν έρχονται απαρηγόρητοι επειδή, μπορεί να μην μπορούν να δέσουν τα κορδόνια τους ή μπορεί να μην το παίζουν στο σχολείο τα άλλα παιδάκια.

Κάποιες φορές το μόνο που χρειάζεται το παιδί είναι ένα αυτί που θα τα ακούσει και μια αγκαλιά για να τα παρηγορήσει. Όσο και αν είναι πολύ ωραία η ιδέα του να πεις μια συμβουλή, μην το κάνεις αν δε σου ζητηθεί. Έτσι του δείχνεις τον τρόπο να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής τους και όχι με έτοιμες λύσεις.

Όταν κλείσει η πόρτα του παιδικού του δωματίου

Και το μικρό σου αγόρι θα φύγει από το σπίτι, ελπίζω όχι στα 30+ αλλά πολύ νωρίτερα, θα είσαι περήφανη για αυτόν τον νέο άνθρωπο που έχει όλη τη ζωή μπροστά του και μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του τις δυσκολίες της ζωής, αλλά να χαρεί και τις απολαύσεις της υπεύθυνα.

Είναι υπεύθυνος για την ζωή του, σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους ανθρώπους γύρω του, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας, καταγωγής. Είναι ένας όμορφος νέος άνθρωπος που δεν χρειάζεται κανέναν άλλον άνθρωπο για την επιβίωσή του, για να γεμίσει τα κενά του, μπορεί να φροντίσει μόνος του και να καλύψει τις ανάγκες του.

Έχει κοντά του ανθρώπους που τον αγαπούν και τον σέβονται και οι σχέσεις της ζωής του είναι αυτό που κάθε μάνα θα ήθελε για το παιδί της.

 

Μεγαλώνοντας γιους με αγάπη, σεβασμό κατανόηση και χωρίς να τα διακρίνουμε. Μακάρι να τελειώσει όλο αυτό με τους πασάδες και τους άντρες βασιλιάδες στο σπίτι τους, στη δουλειά τους, στις σχέσεις τους με συντρόφους και φίλους. Μακάρι κάποτε να μπει μια τελεία στην παντοδυναμία τους.

 

Tags : MotherhoodParenting

Λαμπρινή Λαδά 22 September 2021

Πηγή: https://ipop.gr/parenting/megalonontas-aytonomoys-gioys/

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
- Advertisment -

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΣΧΟΛΙΑ